Het is bijna zover: De Nederlandse première van Escape. 31 mei en 1 juni te zien in de Toneelschuur in Haarlem. Komt u ook?
Kijk voor meer speeldata op: http://www.tamtamtheater.nl/speellijst
Voor de nieuwe voorstelling ‘Escape’ van TAMTAM objektentheater zal ik de komende 9 weken deze blog bijhouden. Ik zal hier opgedane ervaringen en bevindingen met jullie delen over werkproces, werkwijze, en ontwikkelingen binnen voorstelling, personage(s) en verhaal.
woensdag 29 mei 2013
maandag 15 april 2013
Laatste
Maandagavond 8 april opende de studiodeur zich na enkele dagen potdicht te hebben gezeten weer. Na dagen van componeren kwam Gérard met alle muziek en de videoclips weer naar buiten. Werkweken van niet 5 maar 7 dagen zijn heel gebruikelijk (en dat zonder een 9 tot 5 mentaliteit) en ‘niksen’ is een vergeten woord geworden. Geen weekend gehad en lichtelijk vermoeid maar vooral voldaan stapten Gérard en Marije dinsdag ochtend gewoon de werkplaats weer in en ook Marije kwam daar niet met lege handen aan. Marije had o.a. de stof mee die ze af had gemaakt voor de lopende band. Op deze band zullen tijdens de voorstelling Escape (en ook bij het nieuwe project: Vindingrijk) scènes te zien zijn die gefilmd worden door een hangende camera. Met de band kunnen objecten makkelijk op en af gedraaid worden. Dinsdag en woensdag werden er nog wat klussen gedaan maar werd er ook hard gerepeteerd voor de korte voorstelling/performance van de woensdagavond. Woensdagavond kwam de nieuwe lopende band dan ook direct goed van pas want deze avond werd er speciaal voor Harry Webers die afscheid nam van zijn functie als algemeen directeur bij (advies- en ingenieursbureau) Witteveen+Bos een op maat gemaakte performance gespeeld met elementen uit de nieuwe voorstelling, waarna hij en passant ook nog geridderd werd. Het was een wonderlijke avond, waarbij mooi getest kon worden hoe de scènes op groot scherm werken op het podium van de grote zaal van de schouwburg.
Daarna werd het decor afgebroken en terug vervoerd naar de
werkplaats waar alles de volgende ochtend weer compleet werd opgebouwd voor de
repetities. Donderdagochtend stond Neal Lewis op de stoep om zijn werkzaamheden
te vervolgen bij het programmeren van Isadora. Gelukkig kwam ook de dvd speler
uit Duitsland aan (die er eigenlijk al veel eerder had moeten zijn!) zodat er
gekeken kon worden of hij in combinatie met Isadora werkte zoals Gérard en Neal
van te voren bedacht hadden. Dat had helaas wat voeten in de aarde waardoor Neal een groot deel van de dag doorbracht met zijn hoofd in de hexadecimale
getallen. Vrijdag, de laatste dag van de officiële week was Seppe Ovink er weer
en kon het scenario dusdanig worden doorgesproken dat er direct gerepeteerd kon
worden. Het is weer een hectische week
geweest. Maar er is zoveel af gekomen. De wie- wat-waar lijst is af en als
Isadora compleet is kan er met alles erop en eraan zonder heen en weer te
rennen naar techniek gerepeteerd worden. De voorstelling staat over twee weken
waarschijnlijk als een huis! Naast deze fantastische eindspurt waar Marije en
Gérard ongelofelijk blij mee zijn, hebben ze de vrijdag
afscheid van mij genomen (en ik van hen). Dit was mijn allerlaatste stagedag
bij TAMTAM objektentheater. Toch denk ik dat dit afscheid eerder een tot ziens
is dan een vaarwel! Het was een mooie samenwerking en ik heb veel mogen
leren. Geen blog meer van mij dus maar u
heeft een groot deel van het proces via deze weg kunnen volgen. Bent u nou
benieuwd naar hoe de laatste twee weken van dit proces zijn verlopen? Ga dan
vooral naar de voorstelling!
De enige post die ik nu nog zal doen is het plaatsen van de
speellijst zodat iedereen weet waar en wanneer hij of zij deze bijzondere
voorstelling kan gaan zien.
Nog twee weken repeteren en dan op naar Nürnberg! Break
an Object TAMTAM!
zaterdag 6 april 2013
Een groot team
Deze week werd het team aangevuld met de kennis en
expertise van twee vakmannen. Een welkome extra blik op het geheel. De
voorstelling begint steeds beter te lopen en ontwikkelt zich op het moment erg
snel. Toch kan het heel prettig zijn om een aantal dagen met mensen te werken
die nog niet zo heel veel van dit alles hebben gezien en meegemaakt. Vooral in
deze fase. Een fase waarin er al een hoop af is, de grote lijnen gezet en
uitgedacht zijn maar waar kleine deeltjes nog op hun plek moeten vallen. Als
maker ben je al maanden bezig met een stuk en zit je er af en toe zo diep in
dat dingen soms zo logisch worden dat je niet meer weet hoe het is of wat het
betekende toen je het voor het eerst zag. Door in deze fase een extra paar ogen
te vragen, krijg je hele eerlijke feedback over datgene dat voor hen nog niet
duidelijk is. Heel prettig dus om iemand te ontvangen die voor publiek speelt,
en nog beter als dit er twee zijn die ook nog eens kennis hebben over het vak.
Dat was deze week het geval. TAMTAM ging de week in met een groot team
bestaande uit Marije van der Sande, Gérard Schiphorst, Seppe Ovink, Josje
Eijkenboom, Wim Hofman en Wim Meuwissen. Wim Hofman en Wim Meuwissen zijn
natuurlijk benaderd met een reden. Marije en Gérard weten precies wat ze hebben
aan de mannen en beiden durven hun eerlijke oprechte mening te geven over dat
wat ze zien. Zowel met Wim Hofman als met Wim Meuwissen hebben Marije en Gérard
vaker samen gewerkt. Bij het maken van een productie worden beiden regelmatig gevraagd
hun visie te geven. Ze bieden hun deskundigheid aan op het gebied van regie en
verhaalontwikkeling. Met deze aanvulling helpen ze de productie naar een hoger
niveau en kunnen Gérard en Marije verder met keuzes maken.
Er werd voornamelijk gekeken naar de scènes met de man.
Zo werden er dingen benoemd over de speelwijze van de man en werden er woorden
geroepen als “tegenkracht” en
aanwijzingen gegeven over de manier van
bewegen, het bewegen in stapjes, onduidelijkheden in beeld/verhaal en het kader
waarin het personage te zien moet zijn. Ook is er meer duidelijkheid ontstaan
over de camerastandpunten en de beweging van de camera. Er was behoorlijk wat
kritiek op het hoofd van een van de personages en dit leidde ertoe dat er eind van de week een nieuwe ‘man’ is gegoten.
Een tweede man? Ja een tweede man. Of deze identiek is aan het hoofdpersonage en welke rol hij vervult? Beoordeel het binnenkort zelf en
komt dat zien!
zondag 31 maart 2013
Ruimte om te denken
Maandagochtend werd de dag begonnen met het bekijken van de montagevideo van alles wat er vorige week is opgenomen. Na het zien van de beelden kwamen de makers met een waslijst aan kritiek. “Het is nog niet goed genoeg” werd er geconcludeerd. De video is geen reële weergave van het geheel wegens zijn onjuiste (of zelfs vaak misplaatste) muziek bij scènes die nog niet gerepeteerd en onprecies zijn. Het is een heel ruwe montage die bedoeld is voor het componeren van passende muziek en niet als eindresultaat. Toch is het effect heftig. Na 33 jaar ervaring weten Gérard en Marije inmiddels ook wel dat je in ieder maakproces zo’n moment tegenkomt en dat er altijd een moment is dat je denkt “is dit het nou?”. Dit bewijst maar weer dat het maken van een voorstelling soms vraagt om een lange adem en het vermogen om zelfs met weinig slaap te kunnen functioneren. Uiteindelijk zorgt zo’n moment er gelukkig alleen maar voor dat je de voorstelling nog beter wilt maken en je nog harder vecht voor je product. Na dit ontregelende begin van de dag zijn Gérard en Marije snel aan de slag gegaan met klussen voor de voorstelling. Niet veel later kwam lichttechnicus Bert Nijmeijer. Hij kwam helpen bij het uitdenken en programmeren van de lichtstanden en de overgangen met de shutters van de beamers. Nogmaals de hele voorstelling doorlopen met het licht erbij. Door de voorstelling weer vanuit een nieuwe invalshoek te benaderen ontstaat er direct een extra dimensie. Alles ziet er meteen een stuk beter uit en door deze nieuwe manier van kijken ontstaan er nieuwe ideeën en worden er ineens oplossingen voor eerdere problemen gevonden. ’s Avonds tien uur is alles geprogrammeerd en opgeslagen en is er weer een optimistisch perspectief. Zo snel kan de stemming dus omslaan. Soms sluiten dingen onverwachts goed aan. Als je even je aandacht op iets anders essentieels vestigt (in dit geval het licht) heb je de kans dat sommige moeilijkheden als sneeuw voor de zon verdwijnen en de inhoud je een handreiking doet. De dramaturgische onderdelen die nog niet kloppen komen de volgende keer wel weer aan bod. Er is nu weer ruimte om er verder over na te denken. Niet te moeilijk denken dat is ook een kunst.
Ook deze aarde is opgenomen.
Of ga naar de facebook pagina.
maandag 25 maart 2013
Camera loopt
Met het scenario voor zich lopen Marije en
Gérard de scènes door. Ze proberen elk deeltje stuk voor stuk door te spelen.
Ieder segment wordt, nadat het is doorgesproken, apart opgenomen op video. Daar
waar mogelijk worden de overgangen ook gespeeld. Met deze opnames krijgt Gérard
een helder beeld van de duur van iedere scène en de sfeer die het moet hebben.
Nu kan hij verder met het componeren van de muziek bij de voorstelling. Sommige
delen worden nog met horten en stoten gespeeld maar daar wordt repetitietijd
voor vrijgemaakt. Als de muziek eenmaal af is wordt het ook een stuk
makkelijker de scènes goed uit te spelen en te timen en begint het fine tunen
pas echt. Na een aantal dagen is alles opgenomen op video (op de prehistorie
scène na) en is er een duidelijk overzicht van het geheel. Hier was het
allemaal om te doen. Het componeren kan beginnen. De scènebeschrijvingen zijn
na deze week ook zo goed als af en de overgangen worden steeds beter. Ook is er
genotuleerd welke shutters van welke beamers er op welk moment open zullen
gaan. Waar wordt er geprojecteerd op het scherm? Bij iedere scène heb je de
keuze uit: het gehele scherm, het midden van het scherm, rechts klein of links
klein en talloze samenstellingen hiertussen. Schilderen met beelden. Stapje
voor stapje richting het eindresultaat. Iedere stap is in dit stadium een grote
sprong vooruit. Een sprintje naar het einde van dit maakproces en naar het
begin van hopelijk een succesvolle reeks van deze live
gespeelde animatiefilm. Camera loopt… Actie!
Abonneren op:
Posts (Atom)