maandag 15 april 2013

Laatste


Maandagavond 8 april opende de studiodeur zich na enkele dagen potdicht te hebben gezeten weer. Na dagen van componeren kwam Gérard met alle muziek en de videoclips weer naar buiten. Werkweken van niet 5 maar 7 dagen zijn heel gebruikelijk (en dat zonder een 9 tot 5 mentaliteit) en ‘niksen’ is een vergeten woord geworden. Geen weekend gehad en lichtelijk vermoeid maar vooral voldaan stapten Gérard en Marije dinsdag ochtend gewoon de werkplaats weer in en ook Marije kwam daar niet met lege handen aan. Marije had o.a. de stof mee die ze af had gemaakt voor de lopende band. Op deze band zullen tijdens de voorstelling Escape (en ook bij het nieuwe project: Vindingrijk) scènes te zien zijn die gefilmd worden door een hangende camera. Met de band kunnen objecten makkelijk op en af gedraaid worden. Dinsdag en woensdag werden er nog wat klussen gedaan maar werd er ook hard gerepeteerd voor de korte voorstelling/performance van de woensdagavond. Woensdagavond kwam de nieuwe lopende band dan ook direct goed van pas want deze avond werd er speciaal voor Harry Webers die afscheid nam van zijn functie als algemeen directeur bij (advies- en ingenieursbureau) Witteveen+Bos een op maat gemaakte performance gespeeld met elementen uit de nieuwe voorstelling, waarna hij en passant ook nog geridderd werd.  Het was een wonderlijke avond, waarbij mooi getest kon worden hoe de scènes op groot scherm werken op het podium van de grote zaal van de schouwburg.
Daarna werd het decor afgebroken en terug vervoerd naar de werkplaats waar alles de volgende ochtend weer compleet werd opgebouwd voor de repetities. Donderdagochtend stond Neal Lewis op de stoep om zijn werkzaamheden te vervolgen bij het programmeren van Isadora. Gelukkig kwam ook de dvd speler uit Duitsland aan (die er eigenlijk al veel eerder had moeten zijn!) zodat er gekeken kon worden of hij in combinatie met Isadora werkte zoals Gérard en Neal van te voren bedacht hadden. Dat had helaas wat voeten in de aarde waardoor Neal een groot deel van de dag doorbracht met zijn hoofd in de hexadecimale getallen. Vrijdag, de laatste dag van de officiële week was Seppe Ovink er weer en kon het scenario dusdanig worden doorgesproken dat er direct gerepeteerd kon worden.  Het is weer een hectische week geweest. Maar er is zoveel af gekomen. De wie- wat-waar lijst is af en als Isadora compleet is kan er met alles erop en eraan zonder heen en weer te rennen naar techniek gerepeteerd worden. De voorstelling staat over twee weken waarschijnlijk als een huis! Naast deze fantastische eindspurt waar Marije en Gérard ongelofelijk blij mee zijn, hebben ze de vrijdag afscheid van mij genomen (en ik van hen). Dit was mijn allerlaatste stagedag bij TAMTAM objektentheater. Toch denk ik dat dit afscheid eerder een tot ziens is dan een vaarwel! Het was een mooie samenwerking en ik heb veel mogen leren. Geen blog meer van mij dus maar u heeft een groot deel van het proces via deze weg kunnen volgen. Bent u nou benieuwd naar hoe de laatste twee weken van dit proces zijn verlopen? Ga dan vooral naar de voorstelling!
De enige post die ik nu nog zal doen is het plaatsen van de speellijst zodat iedereen weet waar en wanneer hij of zij deze bijzondere voorstelling kan gaan zien.

Nog twee weken repeteren en dan op naar Nürnberg! Break an Object TAMTAM!

zaterdag 6 april 2013

Een groot team



Deze week werd het team aangevuld met de kennis en expertise van twee vakmannen. Een welkome extra blik op het geheel. De voorstelling begint steeds beter te lopen en ontwikkelt zich op het moment erg snel. Toch kan het heel prettig zijn om een aantal dagen met mensen te werken die nog niet zo heel veel van dit alles hebben gezien en meegemaakt. Vooral in deze fase. Een fase waarin er al een hoop af is, de grote lijnen gezet en uitgedacht zijn maar waar kleine deeltjes nog op hun plek moeten vallen. Als maker ben je al maanden bezig met een stuk en zit je er af en toe zo diep in dat dingen soms zo logisch worden dat je niet meer weet hoe het is of wat het betekende toen je het voor het eerst zag. Door in deze fase een extra paar ogen te vragen, krijg je hele eerlijke feedback over datgene dat voor hen nog niet duidelijk is. Heel prettig dus om iemand te ontvangen die voor publiek speelt, en nog beter als dit er twee zijn die ook nog eens kennis hebben over het vak. Dat was deze week het geval. TAMTAM ging de week in met een groot team bestaande uit Marije van der Sande, Gérard Schiphorst, Seppe Ovink, Josje Eijkenboom, Wim Hofman en Wim Meuwissen. Wim Hofman en Wim Meuwissen zijn natuurlijk benaderd met een reden. Marije en Gérard weten precies wat ze hebben aan de mannen en beiden durven hun eerlijke oprechte mening te geven over dat wat ze zien. Zowel met Wim Hofman als met Wim Meuwissen hebben Marije en Gérard vaker samen gewerkt. Bij het maken van een productie worden beiden regelmatig gevraagd hun visie te geven. Ze bieden hun deskundigheid aan op het gebied van regie en verhaalontwikkeling. Met deze aanvulling helpen ze de productie naar een hoger niveau en kunnen Gérard en Marije verder met keuzes maken.

Er werd voornamelijk gekeken naar de scènes met de man. Zo werden er dingen benoemd over de speelwijze van de man en werden er woorden geroepen als  “tegenkracht” en aanwijzingen gegeven over  de manier van bewegen, het bewegen in stapjes, onduidelijkheden in beeld/verhaal en het kader waarin het personage te zien moet zijn. Ook is er meer duidelijkheid ontstaan over de camerastandpunten en de beweging van de camera. Er was behoorlijk wat kritiek op het hoofd van een van de personages en dit leidde ertoe dat er  eind van de week een nieuwe ‘man’ is gegoten. Een tweede man? Ja een tweede man. Of deze identiek is aan het hoofdpersonage en welke rol hij vervult? Beoordeel het binnenkort zelf en komt dat zien!